numarasız çıkmaz sokaklardan birisinde uyandım yeniden. Yüzümü duvara dönüp usulca yerdeki tümcelerimi toplamaya koyuldum yenilerini yapabilmek adına. Benliğimden düşmeden önce kırılgan da olsa bir bütünlük içindeydiler. İşim bittiğinde birkaç harften başka bir şey kalmadı. Kafamı kaldırdığımda farkettim gölgemin olması gerekenden daha küçük olduğunu. O an anladım: Hayallerimin onu küçülttüğünü ya da büyümesine hiç izin vermediğini... Aniden gölgemin yanında bir şey beliriverdi: Daha koyu ve kararlı bir karaltı... Ne ses ne de sıcaklık sadece keskin barut kokusu hakim oldu geçici bir süre algıma. Kokunun hükümdarlığı süresince son kez baktım gölgeme "an"ın donmasını umut ederek. Sonrasında ne o karaltı ne de gölgem vardı duvarda. Sokak lambası gözümü alana dek farkedemedim elimdeki sıcaklığı. Avucumu açtığımda birkaç harf düştü serbestçe elimde izlerini bırakarak. Artık gölgemin görevini üstlenip beni takip edecek , avucuma bakıp tekrarladığım uğursuz bir ninni dolanmıştı dilime "Keşke..." diye başlayan...
01.10.07 , 01:50
FOTOĞRAFTAKİ ÜNSÜZ
- Erdem Yıldız
- an gelir kelimeler püskürür beyni isterik sayfaya; an gelir ruhunun bıraktığı sözcük kırıntılarını takip ederek bulur kendini bu çocuk. Ve haddi olmadan atıfta bulunur hayata dair. Dağınık... Hep dağınık beyni... Hem yalancı... Kendini kandıracak kadar yalancı... Planladıklarını yapamamak gibi bir becerisi olduğunu keşfettiği günden bu yana hayallerini yaşamın törpüsünden korumak için sakladığını söylüyor; lakin bana kalırsa nereye sakladığını çoktan unutmuş bile. O halde ne için mi yaşıyor? Öylesine yaşıyor... Öylesine biri zaten... Öylesine... Öyle...
Bağcık
-
-
Yolculuk13 yıl önce
-
Xiaomi Redmi Note Hinweis-Spezifikation10 yıl önce
-
5 yorum:
Uyanamadığım uykularım da oldu, uyanıp da farkına varamadıklarım da. Ne zaman ki uyanma sebebimle karşılaştım,ne zaman ki sıcaklığa alıştım sorgusuz sualsiz, işte o zaman, işte onun için, tüm uykulardan geçtim. Geçtim de, bir daha uyuyamadım. Hep beklediğim sandım, bir daha sonsuz uykuyu aramam sandım, sandığımla kalakaldım...
ucurumun kiyisana gelirsin ileri bir adim atsan asagidasin geri bir adim atsan hayatin icindesin aradaki o bir adimda karar verirken goze aldiklarin ne? arkada biraktiklarin ne? hangisi daha kolay? hangisi vazgecilmez? karar senindir
hayatta guzel olan seni mutlu eden herseyi gectim, , ,
sevdigin insan ama suan yaninda olmayan insan geride sana sadece keske birakmis olamaz seni mutlu ettigi bir an bile varsa sadece o ani dusun arta kala herseyi sil at cikar kafandan ama hicbirsey icin keske deme..
keşke hiç keşke demese insan hayatında. keşke engel olabilse bile bile yapılan hatalara.keşke bir kutu olsa elinde, öyle bir kutu ki bütün keşkeleri alıp içine, en derin denizlerin dibine gitse; ama kendiliginden gitse, sana veda etme zayıflığını yaşatmadan...
evet..malesef keşkeler var hayatımızda. Ama onlarsız hiç bir şeyin kıymetini dogrulugunu anlayamıyoruz.. Bizi yasatanlar aslında keske dediğimiz seylerden ders alarak yaptıklarımızdır.. Bence keskeler hep yanımızda ve aklımızda olmalıdır..
keşke bunlar avuçta kalan birkaç harf değil bence;yüreklerde açılan kocaman yaralar,hayal kırıklıkları,yeni başlayan cesaretsizlik örnekleri,umutsuzluk,... kısacası hersonun bir başlangıcı oluyor o keşkeler ama hep derler ya önemli olan ders çıkarmak diye kimi zaman öyle dersler çıkarılırki o keşkelerden insan yaptıklarına mahkum kalmaz yeni kırgın ama eskisinden daha sağlam daha umut dolu sayfalar açar hayatında
Yorum Gönder