23 Ekim 2007 Salı

balon

bir balonum vardı
içine çocukluk hayallerimi üflediğim
bozuk paralarımı, akide şekerlerimi sakladığım
kimsenin bilmediği
kendime bile söylemekten korktuğum bir yerdeydi
çıkarırdım geceleri el ayak çekilince
sevinçlerimi de alırdı içine dertlerimi de
rengini hatırlayamıyorum
hiçbir zaman buluşmadık ki ışık altında
ya da şavkında
şimdi balonlarım var rengarenk
herbiri albenili
albenisine kapılıp hayallerimi üflediğimde, derdimi anlattığımda
soluyorlar birer birer
ya da uçuyorlar sonsuz maviye elimden
üfleyeceğim ömrüm yettiğince
ta ki "Bir balonum var." diyene dek...
02.12.04

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Bu şiirin daha çok hoşuma gitti. Buyüzden bu şiir hakkında konuşmaya karar verdim. Kendimi poetry dersindeymiş gibi hissetttim:)Hocamız görse gözleri yaşarırdı kesin; kendisi bir şiir hayranıdır! Gelelim konumuza. Çok fazla cümle kalabalığı yapmadan kısa ve öz bir şekilde anlatmışsın hislerini.Çoçukluktan kalma masumhane umutların, hayallerin zaman zaman elinden alınmış bile olsa hayata hep umutla bakmayı öğrenmişsin şiirden anladığımız kadarıyla... Hep böle umut dolu ol ama lütfen biryandan da gülümsemeyi unutma:)

Adsız dedi ki...

Bir balonum yok,uçan balonum var...
Tüm mavi dileklerimi yüklediğim ve gökyüzüne bıraktığım,marta(!)lara yoldaş ve denizin maviliğine kardeş olan bulutların beyazında rotası
" " olan...

Adsız dedi ki...

işte büyümenin anlamı bu elinde kalan son hayaller dolu balonunda uçup gidince başlıyo zaman kaygıların :)

Adsız dedi ki...

Hep balonlardı elimizden alınan. Artık önemi yok, nasıl olsa biliyoru zdeğerini çocukken sahip olmadığımız balonların. En azından, yaşayamasak da, yaşatacağız o mutluluğu birilerine zamanı geldiğinde. Biz çektik, sen çekme misali bir yaklaşımla, doğruyu ve gerçeği bulmanını verdiği mutluluk ve iğrençlikle ölüyor olacağız. Ama en azından bir güzellik bırakacağız arkamızda balonunu gün ışığında uçuran.