17 Mart 2008 Pazartesi

kara-layan

...bit...ti...Yine girmem gerekecek en derin yerine zihnimin. Ve yine annem kızacak, "Neden ellerin karardı? Git, çabuk yıka!" diye, sanki düşüncelerimin isinden kalemime mürekkep yaptığımı hiç anlatmamışım gibi. Sonra kara-lamaya devam edecek elim sayfadan sayfaya atlayarak, zihnim izin verdiğince. "Bir insanı yazmaya iten şey, yazmamanın daha da korkunç olmasıdır." diyerek, kusacak beynim içindekileri isterik sayfalara. Tüh! Yine...bit...ti...
16.03.08 , 03:52

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Kimileri ellerini kanla, kimileri yüraklerini öfkeyle, kimileri ise düşüncelerini kötülükle kirletirken,ruhunu ve ellerini sadece mürekkebe teslim etmen çok cesurca. Çünkü sende biliyorsun bu sana huzurdan başka bişey vermeyecek.Ne dersin belki mutlu bir yaşam için en büyük değer elindedir.Yaz da hevesin iç huzurunu coştursun.Hadi yaz...
ÖZGE

Beklenti dedi ki...

her başlanılan şey biter ama onu en güzel şekilde değerlendirmek lazım. Düşünceleri yazıya dökmek cesaret ve sabur ister sen de bunları en iyi şekilde gerçekleştirdiğini düşünüyorum. Ee ne duruyorsun yeni bir yazı daha :)